Die nacht aan het meer Deirdre Purcell

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
Verschenen: 1992
Genre: Roman
Pagina’s: 462

Op een stralende zomerdag is Rose O’Beirne Moffat met haar honden aan het wandelen over het uitgestrekte landgoed van haar vader. Het is de dag voor haar zestiende verjaardag, de dag dat ze John Flynn, de leuke jongen van het poortwachtershuis, ontmoet. John leert haar vissen, en daarna kust hij haar… Enkele maanden later emigreert John door armoede gedwongen naar Canada, treurend om het beeldschone meisje dat hij in Ierland moet achterlaten. John weet niet dat hun enige gestolen liefdesnacht tragische gevolgen heeft voor Rose. Zwanger, vernederd en afgewezen door haar moeder, resten haar slechts bitterzoete herinneringen aan haar eerste liefde. Op weg naar Canada ontmoet John de onstuimige Karen Larsen. Zij weet John te verleiden en krijgt ook een kind van hem. Door een wrede speling van het lot ontmoeten de twee liefdeskinderen elkaar jaren later in Ierland. Onbewust van het feit dat zij dezelfde vader hebben, geven zij toe aan een fatale aantrekkingskracht…

Dit boek kreeg ik jaren geleden van iemand, ik heb het op de stapel ‘leesikooitnogweleens’ neergelegd. Nu nam ik deze stapel eens onder de loep.
Pas geleden las ik met  veel plezier een paar mooie Historische romans  en bedacht dat er nog wel eentje achteraan kon alvorens ik mij weer op het gevaarlijke thrillerpad zou begeven waar ook een paar spannende jongens op me liggen te wachten die ik niet wil passeren.
Maar oke, de inhoud van dit boek wist me nog niet helemaal over de streep te trekken maar vooruit, ik gaf het een kans, voorgoed wegleggen kan altijd nog!

Eenmaal begonnen in het verhaal kon ik het nog maar met moeite wegleggen.
Normaliter is dit  boek er niet eentje  die ik uit de bieb catalogus zou kiezen maar wetende dat ik ooit erg heb genoten van de klassieker en wereldwijd bekende fantastische Gejaagd door de wind van Margareth Mitchell ( en deel 2 met de titel Scarlett) gaf ik het een kans.

Die nacht aan het meer (alleen de titel al :-)) is een prachtig feelgood boek, het heeft alles in zich dat leent voor een paar heerlijke leesuurtjes maar vergis je niet in het woord feelgood want dan kom je bedrogen uit….
Kommer en kwel…kortom drama waarbij ik af en toe wel even moest slikken. 

Hou je van een mooie dramatiek verhaal dan is dit boek zeker een aanrader!
Ik vond het in ieder geval prachtig!

Advertenties

In de schemer fluit de vogel Linda Olsson

Verschenen : 2017 (ned. vertaling)
Uitgeverij: Orlando bv
Genre: Roman
Pagina’s: 205
e-book.

Omschrijving
De ontroerende nieuwe roman over vriendschap en de liefde voor literatuur van de Zweedse bestsellerauteur.
Drie eenzame mensen wonen in hetzelfde appartementengebouw in Stockholm: de depressieve Elisabeth, die zich voor alles en iedereen afsluit; Elias, een getalenteerd illustrator, die een groot geheim met zich meedraagt; en Otto, weduwnaar en voormalig eigenaar van een boekwinkel. Een verkeerd bezorgd pakketje vormt het begin van een voorzichtige vriendschap tussen deze gekwetste en eenzame mensen, waarin hun gedeelde liefde voor verhalen en literatuur hen ertoe brengt zich voor elkaar open te stellen.
In de schemer fluit de merel is een melancholieke roman over drie mensen, verbonden door eenzaamheid en verlangen.

**********

Zoals ik eerder al eens schreef gaat mijn lees voorkeur momenteel uit naar een mooie roman. Het maakt niet uit of het een Historische of hedendaagse is maar wat wel uitmaakt is dat de inhoud mij moet raken, het iets met me doet waarover ik kan nadenken. Als er 6 van de 8 basis emoties in zitten ben ik al heel blij maar als ze er allemaal in zitten, ja, dat is het liefst hoe ik een boek lees.

Ik bladerde online door het ebook aanbod van de bibliotheek toen mijn ogen bleven hangen op de titel In de schemer fluit de merel.  Deze titel roept meteen iets melancholisch op.
Enige minuten later sprak niet alleen de titel me aan maar ook de  inhoud van het verhaal, ik gaf opdracht om het ebook te downloaden.

Elisabeth begin 50 jaar, Elias begin 30 jaar en Otto eind 60 jaar. Drie uiteenlopende leeftijden.
Over de plot zelf ga ik niet uitwijden de omschrijving aan het begin van deze blog zal je aanspreken of niet. Als je graag literatuur leest, een mooi gedicht, poëzie of een boek waarin geen geweld, gescheld of allerlei intriges in voorkomen maar wel rustige gesprekjes in de juiste sfeer tussen drie mensen die soms ietwat vaag zijn vanwege de kwetsbaarheid waarin ze zich bevinden.  Geen van de drie zijn het mensen die met het grootste gemak hun zielenroerselen willen of kunnen blootgeven.
Langzamerhand begint er een vertrouwdheid te ontstaan. Het wordt dan duidelijk waarom een ieder is zoals hij/zij is, wat ze hebben meegemaakt en welk verdriet ze met zich meedragen.

De toon van het verhaal is melancholisch, soms doorspekt van een diepe droefgeestigheid en angst, het bevat mooie poëtische zinnen  maar er is ook ruimte voor vertrouwen, liefde, blijdschap  en geluk, het laatste vooral als bij het aanbreken van de lente  de merel in de schemeravond weer zijn hoogste lied gaat zingen…maar er komt ook weer een einde aan de zomer.. en het gezang van de merel.
Dit alles geschreven op een zó mooie manier!

En dan is daar ineens de laatste bladzijde….en ik had het niet in de gaten.
Vragen blijven open…nee, dit kan niet waar zijn…dacht ik.
Zal er een deel achteraan komen…?
Denk het niet. Dit is het. Open einde.
Het is aan de lezer over gelaten….
Dat is het enige wat mij dwars zit aan dit prachtige boek, ik word achtergelaten met een paar onbeantwoorde vragen en mijn vrees.

Aanrader!!

Quote: uit het boek: ‘We denken dat we liefhebben, terwijl we willen dat er van ons wordt gehouden’.
Hoe waar is dit!

De mooie citaten die er in voor komen zijn van en uit:
Bruce Chatwin (Utz) Joan Didion (Een getuigenis, Roman van een vrouwenleven) en Rainer Maria Rilke (Brieven aan een jonge dichter) 
Axel Sandemose (De weerwolf)  en August Strindberg (Inferno) 

De Brekerjongens Ellen Marie Wiseman

Verschenen: 2017 (ned.vertaling)
Uitgeverij: Kok Utrecht
Genre: Historische roman
e-book. 313 pagina’s.

Inhoud
De brekerjongens’ van Ellen Marie Wiseman: het rauwe verhaal over kinderarbeid in de mijnen en de hoopvolle strijd van een jonge vrouw voor gerechtigheid.

1912. Na het overlijden van haar ouders keert de 19-jarige Emma Malloy noodgedwongen terug naar haar geboorteplaats Coal River. Daar aangekomen wordt ze als een bediende behandeld door haar oom en tante en krijgt ze helemaal niets voor haar werk in de familiewinkel. Maar ze heeft het goed in vergelijking met de armoedige mijnwerkers die alleen tegen schandalig hoge prijzen voedsel, kleren en gereedschap kunnen kopen en de mensen met schulden die ze met lege handen terug naar huis moet sturen.

Maar het meest hartverscheurend om te zien zijn de brekerjongens die in het stadje leven; jonge kinderen die de hele dag kool uitzoeken aan een lopende band tussen gevaarlijke machines. Hun met roet besmeurde gezichten herinneren Emma aan haar broertje dat ze lang geleden verloor en er breekt iets in haar. Ze begint met het achterlaten van pakketten met voedsel bij de krotten en scheldt mijnwerkers hun schulden kwijt.

Met haar daden haalt ze zich de woede van de mijneigenaar en de politie op de hals, maar het leidt ook tot een verbond met een charismatische mijnwerker die aanbiedt haar te helpen de waarheid boven tafel te krijgen. De grens tussen wat legaal is en wat rechtvaardig vervaagt, en Emma riskeert alles om haar geweten te volgen.
****
Aangrijpend verhaal en absoluut onvoorstelbaar in de huidige tijd dat destijds niet alleen volwassen mannen dit vreselijk ongezonde en zware werk moesten verrichten maar ook nog eens de hele jonge kinderen vanaf 5, 6 jaar werden in de donkere gevaarlijke mijnen ver onder de grond aan het werk gezet voor een triest armzalig loontje waar vaak ook nog eens wat van ingehouden werd vanwege een zogenaamde kostenpost voor de tirannieke Heer en Meester Flint. Bah, wat een vreselijke sadistische tiran! Tenenkrommende ellende als je leest over de vele mijn ongelukken waar de mijnwerkers vaak ledematen kwijt raakten, ernstig verwond raakten of stierven aan allerlei gevaarlijke situaties waar echter niets aan werd gedaan want dat koste de baas te veel tijd en geld.  Iemand gewond of dood? Geen probleem het werk draaide gewoon door zonder enige vorm van betrokkenheid van Flint, het is maar een mijnwerker, jong of oud…
En alsof het allemaal nog niet erg genoeg is werden de  toch al straatarme mijnwerkersfamilies,  nu zonder man,  uit hun armzalige huis gezet en kwamen in een nog veel armzaliger mijnwerkers buurt te wonen in een nog kleiner huis die ze ook nog eens  moesten delen met andere inwonenden.  Bah, tijdens het lezen heb ik me vaak meten verbijten om niet hardop tegen die Flint te schreeuwen dat het nu afgelopen moet zijn…gelukkig dacht de hoofdpersonage Emma Malloy er ook zo over.
Haar nachtelijke voedsel acties  ten behoeve van de arme mijnwerkers gezinnen zijn het begin van haar verdere heldhaftige maar gevaarlijke optreden in de hoop dat er een einde komt aan deze onmenselijke wanpraktijken in de mijnen van haar geboorteplaats.

Prachtig aangrijpend verhaal maar ook een minpuntje….
Het slotverhaal had wat mij betreft een wending mogen krijgen die beter bij het verhaal had gepast. Wat en hoe laat ik hier verder in het midden daar mag je zelf over oordelen.
Zeker een leestip!

Wat ze achterliet Ellen Marie Wiseman

Verschenen:  2016 (ned.vert.)
Genre: Roman (hedendaags/historisch)
Pagina’s: 303 (e-book)
Uitgeverij: Voorhoeve

Inhoud
Voor de liefhebbers van Kristin Hannah en Jenna Blum: ‘Wat ze achterliet’ van Ellen Marie Wiseman is een ontroerende roman over een moeder die zich opoffert voor haar dochter. 

Tien jaar geleden schoot Izzy Stones moeder haar vader dood in zijn slaap. De inmiddels zeventienjarige Izzy weigert haar moeder op te zoeken in de gevangenis en laat haar brieven ongeopend. 

Haar pleegouders werken in een lokaal museum en vragen haar hulp bij het catalogiseren van voorwerpen die gevonden zijn op de zolder van een al lang geleden gesloten staatsinrichting. Daar, te midden van stapels achtergelaten bezittingen, vindt Izzy een oud dagboek. 

In 1929 voelt de achttienjarige Clara Cartwright zich gevangen tussen haar strenge ouders en haar liefde voor een Italiaanse immigrant. Ze wijst een gearrangeerd huwelijk af en haar woedende vader stuurt haar naar een deftig tehuis voor psychische patiënten. Maar als hij zijn fortuin verliest in de Beurskrach, wordt Clara overgeplaatst naar een eenvoudige staatsinrichting. 

Clara’s levensverhaal opent Izzy’s hart: wat is de werkelijke reden achter de bizarre daad van haar moeder? 

Per toeval kwam ik deze titel tegen toen ik in de bibliotheek catalogus (e-books) op zoek ging naar nog  een boek van Jenna Blum.
Zoals bij de inhoud staat (zie bovenaan) wordt dit boek aanbevolen voor de liefhebbers van Kristin Hannah (ken ik nog niet) en Jenna Blum, en van haar heb ik inmiddels twee fijne boeken gelezen, vandaar.
De inhoud sprak me aan dus downloaden maar.
Ik begon te lezen en…bleef lezen.

Twee verhaallijnen, Lizzy en Clara. Heden (1995) en verleden (vanaf eind twintiger jaren)
De verhaallijn van Clara is het meest aangrijpend (tranentrekkende verhaallijn) en tenenkrommend als je leest op welke manier zij terecht is gekomen in een krankzinnigengesticht waar barbaarse methoden worden gehandhaafd onder het motto…’we willen je beter maken’.
Clara is een fysiek en mentaal kerngezonde jonge vrouw van achttien jaar die de liefde van haar jonge leven is tegengekomen, hij heet Bruno. Clara wil maar een ding, trouwen met haar lief maar haar strenge snobistische ouders denken hier niet hetzelfde over.
Als Clara in opstand komt tegen haar onrechtvaardige ouders en hiervan de vreselijke gevolgen moet dragen wou ze dat ze nooit en te nimmer tegen haar vaders wens, een gearrangeerd huwelijk die ze absoluut niet zag zitten, was ingegaan.
Ze komt terecht in een vreselijke inrichting waar geesteszieken worden opgesloten en streng bewaakt.
De  vreselijk mensonterende omstandigheden waarin deze mensen ( en Carla) verblijven is niet in woorden samen te vatten.
Clara moet het er mee doen, een andere uitweg lijkt er niet te zijn…

De verhaallijn van de zeventienjarige Lizzy is minder omvattend maar dat neemt niet weg dat ook zij de nodige ellende en traumatische ervaringen heeft gehad in haar jonge leven. Ze was zeven jaar toen haar moeder haar vader dood heeft dood geschoten, de reden was haar onbekend. Ze wil niks meer van haar moeder weten en blijft in het ongewisse waarom haar moeder deze vreselijke daad heeft verricht, immers, ze hadden het toch leuk met z’n drietjes? Deze vraag houdt haar vaak bezig. Ze wordt opgenomen door haar oma en later door andere pleeggezinnen, echter is dat niet zo’n succes totdat ze terecht komt bij haar nieuwe pleegouders waar ze het erg naar haar zin heeft. De drang om zich zelf te snijden (weet geen uitweg met haar vele emoties met betrekking tot vroeger) kan ze sinds lange tijd weerstaan.

Maar dan vindt ze het oude dagboek in het museum ( zie inhoud bovenaan) en raakt gebiologeerd door alles wat ze daarin leest. Het dagboek verslag laat haar niet los, ze raakt er verder in verdiept en wil nog maar één ding…uitzoeken hoe het verder is gegaan met het schrijnende leven van de jonge vrouw Clara.

Een schrijnend, aanrijpend verhaal, met name die van de jonge Clara die volkomen gezond ( in elke vorm) terecht is gekomen in een mensonterende krankzinnigengesticht die er barbaarse methoden op na houd. Soms kon ik het even niet aan om door te lezen….er zitten passages in die té erg zijn maar horen wél bij het verhaal en maakt dit boek tot een echt horror verhaal zo nu en dan. Hoe kan je het volhouden! Maar…lukt dat ook?
Dit boek heeft me geen moment verveeld, het blijft vanaf het begin boeien!
Aanrader!

De verloren Familie Jenna Blum

Verschenen: november 2017
Uitgeverij: Boekerij
Pagina’s: 394
Genre: roman

Auteur van Het Familieportret (roman)

Nadat ik de prachtige roman met de titel Het Familieportret heb gelezen was ik nu erg benieuwd naar dit boek.

Inhoud
De Duits-joodse Peter Rashkin heeft de concentratiekampen van de Tweede Wereldoorlog overleefd, maar verloor er zijn hele familie. Na de oorlog ontvlucht hij Europa en probeert hij in Amerika een nieuw leven op te bouwen. Hij trouwt en krijgt met zijn vrouw June een dochter, maar onder de oppervlakte van zijn geslaagde nieuwe leven sluimeren de herinneringen aan alles wat hij moest achterlaten.

Terwijl Peter en zijn gezin te maken krijgen met de snelle veranderingen en spanningen van de naoorlogse jaren in Amerika, dringt het verleden, dat Peter liever zou vergeten, zich steeds meer op. Als hij zijn dierbaren niet nog eens wil verliezen, kan hij de zwaarst wegende herinnering van allemaal niet langer wegstoppen: die aan zijn verloren familie…

Dit verhaal is onderverdeeld in 3 delen.
Deel 1 Peter
Deel 2 June
Deel 3 Elsbeth (dochter)

De  sterk getraumatiseerde Peter heeft het verlies van  zijn vrouw en hun twee hele jonge dochtertjes niet verwerkt. Hij kan er wil er met niemand over praten maar van tijd tot tijd herbeleefd hij in zijn hoofd de verschrikkelijke gevolgen van de Holocaust.
In zijn restaurant die de naam draagt van zijn vermoorde vrouw Mascha treft hij de twintig jaar jongere top model June. Het is dan 1965.
Er bloeit iets op tussen de twee verliefden maar lukt het June om de introverte Peter zover te krijgen dat hij over zijn verleden wil praten?

In een tijdbestek van iets meer dan twintig jaar (965-1986) lees ik over de zielenroerselen van de door de Tweede Wereldoorlog getergde en introverte Peter die meer tijd doorbrengt in zijn geliefde restaurant dan bij zijn jonge gezin. Totdat er een fatale ommekeer komt in zijn en hun leven.

De veel jongere June is gestopt met modellenwerk. Ze voelt zich gefrustreerd door het zwijgen van Peter en probeert steeds opnieuw om hem aan het praten te krijgen.
Inmiddels verstrijken de jaren en June begint zich te vervelen…ze gaat op zoek naar afleiding…..

Elsbeth is een opstandig meisje. Ze is bijna zestien jaar en doet waar ze zin in heeft. Ze heeft geen goede verstandhouding met haar moeder June en een vriendin die niet zo’n goede invloed op haar heeft.

Op spoilers te voorkomen laat ik het hierbij.
De Verloren familie lijkt niet op Het Familieportret ( die vergelijking wil ik ook niet maken) maar wel een mooie roman die ik met veel plezier heb gelezen.
De introverte Peter die geen afstand lijkt te kunnen doen van zijn eerste jonge gezinnetje,de hierdoor gefrustreerde June die niets liever wil dan dat haar man er over spreekt.
De al van jongs af  lastige relatie tussen moeder June en dochter Elsbeth. Drie moooie verhaallijnen die zeker de moeite waard zijn!
Aanrader!