‘Rust Zacht’ door Wim Hendrikse

Eyewitness serie boek 4

Auteur: Wim Hendrikse
Uitgever: Aspekt
Genre: thriller
Pagina’s: 341
Verschenen: mei 2023

Bij detectivebureau Eyewitness komt een anonieme, alarmerende e-mail binnen. De e-mail houdt verband met een onopgeloste verdwijningszaak; de laatste zaak waaraan Joop Hamelinks hoogbejaarde vader werkte. Na een complexe hartoperatie is Hamelink senior weggegleden in een diepe coma.

Nu zijn vader is weggevallen roept Joop de hulp in van zijn vriendin Carina en van oud rechercheur Theo de Rooy.

In de Braakmanbossen, net buiten Philippine, doen ze een macabere, schokkende ontdekking. Er volgen meer verontrustende e-mails en er vallen meer slachtoffers. Wie probeert de speurders op het spoor van de moordenaar te zetten?

Bovenaan de blog zie je een foto met 5 thrillers die geschreven zijn door Wim Hendrikse. Het onderste boek met de titel Familiegeheimen hoort niet bij de Eyewitness serie waarvan ik nu het vierde boek heb gelezen. Familiegeheimen was mijn eerste kennismaking met de auteur, een boek om van te smullen, waanzinnig verhaal waar ik enorm van heb genoten.
De vier ander boeken zijn de vier delen uit de Eyewitness serie.

In 2021 verscheen Jeugdzonde het 3e deel uit de Eyewitness serie.
Detective bureau Eyewitness wordt in de drie voorgaande delen gerund door de hoogbejaarde privé -detective Hamelink senior in samenwerking met zijn zoon Joop. In elk nieuw deel wordt Joop bijgestaan door oud-rechercheur Theo de Rooy.
Moeder Martha zorgt voor het natje en droogje en af en toe denkt ze mee.
Deze personages komen in elk boek terug maar verder zijn de boeken als standalone te lezen.

Over het verhaal:

De titel ‘Rust Zacht’ pakte me meteen omdat ik sterk het vermoeden had dat deze woorden betrekking hebben op het overlijden van de vader van Wim Hendrikse, hij was degene die als voorbeeld diende voor de hoogbejaarde Hamelink in het verhaal zoals de zo typerende uitspraken en zijn manier van handelen/werken. Wat een mooi idee dat vader Hendrikse nu een soort van onsterfelijkheid heeft gekregen door deze boeken.

De titel Rust Zacht zal niet de link leggen naar de doden in het verhaal want eerlijk is eerlijk deze doden zijn niet bepaald op een liefdevolle, menswaardige manier aan hun einde gekomen.
Dit gezegd (getypt) te hebben kan voor jou, lieve boekblog lezer, meteen een eyeopener zijn over de inhoud van dit verhaal.
Yep, er worden moorden gepleegd en het is aan Joop, Theo en nu sinds kort ook Carina, de taak om dit labyrint van moorden op te lossen. Ik had er af en toe een zware dobber aan. Af en toe was ik de kluts kwijt vanwege de personen en hun motieven. Dat maakt een boek spannend maar het laat de lezer ook meedenken, in het ongewisse laten en vooral twijfelen. Carina, de vriendin van Joop, laat zien dat ze haar mannetje (vrouwtje) staat, ook via de digitale wegen weet ze haar weg te vinden, op zoek naar informatie komt ze ver.

Bij vlagen is het verhaal echt spannend en ook vooral je aandacht er goed bij houden om te begrijpen hoe het zit, maar over het het geheel genomen is ‘Rust Zacht’ toch ook een kneuterig ( in de goede zin van het woord) onderhoudend verhaal die alle facetten van het leven in zich heeft. Ik zou het genre niet perse thriller willen noemen, liever streekroman/thriller.

Met veel plezier gelezen en zeker een aanrader!
#leestip

Het eerste uur van de dag/Prompt

Waaruit bestaan je ochtendrituelen? Hoe ziet het eerste uur van je dag eruit?

Bewegen is het eerste wat ik doe bij het wakker worden. Mijn dag begint met naar beneden lopen, een glas lauwwarm water drinken (schijnt goed te zijn voor je darmen en dat kan ik beamen) wc, onder de douche, koffie en thee maken. Mobiel opstarten, email check, Nos en Nu.nl snel door scrollen. De radio staat inmiddels ook op radio1 journaal waar Astrid Kersseboom ons ondertussen bij praat over wat er in de vorige avond, nacht en vroege ochtend gebeurd is. Nou, even behoorlijk schrikken vanochtend toen ze vertelde van de gekantelde trein in Voorschoten, jemig afschuwelijke gebeurtenis, ten minste 1 persoon overleden en meerdere gewonden. Ontbijten met yogurt, skyr, noten en fruit en een beker groene muntthee daarna nog een beker koffie om nu echt wakker te worden.

Foto door Ba Tik op Pexels.com

Klaar met ontbijten nog even in m’n sportbroek en t-shirt de dagelijkse work-out doen en tanden poetsen. Mijn dag staat aan!
Fijne dag!

Ik ben ik, en jij bent jij /dailyprompt

Zelfreflectie

‘Wat begrijpen de meeste mensen niet?’

Zonder iemand te veroordelen of moedwillig te benadelen denk ik dat veel mensen niet begrijpen dat elk conflict en elke ruzie twee kanten heeft, en dat dezelfde mensen in het heetst van de strijd boos bij elkaar weglopen, in het meest trieste geval zelfs wegblijven ongeacht in welke relatie dan ook, het gebeurd in elke vorm van de samenleving. Onbegrip, boosheid en uiteindelijk verdriet over hetgeen wat niet had hoeven gebeuren als er maar over gesproken zou zijn. Waarom doen we dat dan niet? Een conflict heeft altijd twee kanten. Persoonlijk denk ik dat zelfreflectie (wel eerlijk blijven tegenover jezelf!) een grote stap in de goede richting is. Durf je het aan? Op naar een meer verdraagzame wereld! ✌️☮️

Doelloos? Of niet….dailyprompt

Shadows of the past
‘Als je het ver wilt schoppen en je dromen wilt verwezenlijken, moet je allereerst leren hoe je voor jezelf moet zorgen. Werk, aandacht voor elk moment van de dag’.
Citaat : Thich Nhat Hank)

Hoe vaak zeg je ‘nee’ tegen dingen die jouw doelen in de weg staan?

Deze vraag kan ik zonder omwegen in alle eerlijkheid beantwoorden….Ik heb geen doelen want ik heb alles waar ik happy van wordt. Klinkt dit suf? Als ik gevraagd wordt voor, wat dan ook, zijn er vier afwegingen ‘zal ik het leuk vinden, wat brengt het me, wat moet ik er voor inleveren, houd ik het vol’? Enthousiast meedoen gebeurd in een opwelling, het is een momentopname waar ik achteraf meestal spijt van kreeg omdat er altijd wel één van de vier redenen was waardoor ik dan toch weer afhaakte. Dan teleurstel je niet alleen degene(n) die jou gevraagd hebben maar ook jezelf. Dus, nee, dankje, ik blijf bij m’n doelen.

Het doel waarnaar ik streef is om samen met de man waar van ik hou en mee ben getrouwd in goede gezondheid oud te worden en tot op hoge leeftijd mooie wandelingen te blijven maken, doen wat we willen, waar en wanneer ook (mits het kan) Niet gebonden voelen aan verplichtingen en zo veel mogelijk genieten van al het moois wat op ons pad komt. En nu komt er toch een dagelijkse doel de hoek om zeilen…Ik wil als ’t even kan op z’n minst dagelijkse 10.000 stappen halen maar mijn doel is 12/13.000 stappen, meestal lukt het ook al moet ik mezelf af en toe een schop onder m’n kont geven als de zin me ontbreekt, dat zijn de dagen dat ik druk ben met andere dingen en liever even een uurtje wil lezen….maar dan toch gaan de stapjes voor.

We leven gezond, veel groente, vezels, vis volkoren….etc. Doen veel aan beweging, een gezonde levensstijl, drinken een wijntje of biertje op z’n tijd en we houden van gezelligheid, muziek, internetten, lezen, films en serie’s.
Het leven is te kort voor extra doelen te stellen.
Nee dus.

Hebben jullie doelen?

Hooggevoelig / prompt

Hoe zou je jezelf in één woord omschrijven?

‘Áls je overprikkeling weet te voorkomen, hoef je weinig tot geen negatieve effecten van je hoogsensitiviteit te ervaren.’
(Elke va Hoof)

Prompt vraagt om jezelf in één woord te omschrijven. Daar kan ik iets mee. Zie de titel, dat is wat het is. Hooggevoelig.
Ik zal dit een beetje verder uitwerken maar ook weer niet te lang, er is genoeg te vinden over HSP. (high sensitive person)

Eerlijk gezegd denk ik dat inmiddels bijna iedereen het begrip ‘hooggevoelig’ wel kent. Wellicht ben jezelf hoog gevoelig of je hebt er wel eens iets over gelezen, gehoord of op tv gezien. Om te weten of je hoog gevoelig bent daar heb je geen test voor nodig, je weet en voelt het aan al je zintuigen, je innerlijk gevoelsleven beleef je zeer intens. Kleuren, geuren, muziek, proeven, voelen, de gesprekken die je voert. Alle dagelijkse waarnemingen slurp je op en vaak blijft het daar niet bij. Gesprekken komen in je hoofd opnieuw voorbij, visuele prikkels sla je op in je geheugen en je kan ze feilloos weer naar voren halen, als in een film spelen de dagelijkse waarnemingen weer af. Je bent gevoelig voor de stemmingen van anderen. En ben je ergens, waar dan ook, je voelt feilloos aan of er een goeie sfeer heerst…of niet, in het laatste geval wil ik het liefst zo gauw mogelijk weer weg. Pas in mijn latere volwassenheid vielen heel veel dingen op z’n plek, situaties waarmee ik worstelde, raar uit de hoek komen omdat ik me geen houding wist te geven en het hoofd naar beneden.
Hoe vaak zei mijn moeder niet ‘Hoog Sammy, kijk omhoog, loop rechtop!
Daar trok ik me iets van aan. Ik ontwikkelde een trotste houding, hield m’n hoofd hoog, keek niet meer weg en wekte (niet opzettelijk) de indruk arrogant te zijn..:-) ’t is ook nooit goed…Ik ben verre van arrogant ook al heb ik een trotse blik en houding want inmiddels ben ik ook trots op wie ik ben en wat ik kan en dat pakt niemand me af!

Als kind en jong volwassene wist ik het niet. ‘Ze is een verlegen en gevoelig kind’ , zeiden m’n ouders. Dat was ik zeker! Als kind begon ik al te blozen bij het halen van een boodschap bij de kruidenier, kennelijk had de man daar plezier in want ten overstaan van andere klanten maakte hij er (onschuldige) grapjes over wat mij nog roder deed worden. Ik kreeg een hekel aan boodschappen halen. Ik had toen ik een jong meisje was avonds een enge waarneming. ik lag al in bed tussen waken en slapen in. Plots werd ik in mijn tenen geknepen. Ik schrok me te pletter! Mijn ouders zouden zoiets nooit gedaan hebben en ook mijn twee zussen hielden vol dat ze het écht nooit zouden doen.
Er is nooit duidelijkheid over geweest maar ik ben het nooit vergeten en zorg er nu nog altijd voor dat mijn voeten niet onder het dekbed uit piepen. Ik kan hier wel tien blogs over schrijven maar dat gaat niet gebeuren.


Inmiddels ben ik ouder en wijzer, getrouwd en twee volwassen zonen verder, goede en minder goede ervaringen, geluk en verdriet meegemaakt, alles wat bij het leven hoort en waaraan niemand ontkomt. Ik weet er nu met de wijsheid van de jaren goed mee om te gaan. Geen verlegenheid meer, geen ontwijkingen meer maar leven in het hier en nu, genieten van al het moois dat op mijn pad komt.


Mijn HSP maakt alles zoveel intenser en dat koester ik maar soms is het minder leuk. Alles tot in de kleinste details tot je nemen, ook de droevige momenten, kan vermoeiend zijn maar door de jaren heen heb ik geleerd hoe er mee om te gaan , het scheiden van positieve en negatieve vibes.Ja, ik kan dat nu. Maar soms even niet….

De Stille Patient

#Aanrader

Verschenen: 2019
Pagina’s: 352
Uitgever: Cargo
Genre: Thriller/roman

Iedereen dacht dat Alicia Berenson een gelukkig huwelijk had; dan schiet ze haar man vijf keer in zijn hoofd. Na deze gruwelijke daad zwijgt ze, en weigert een verklaring te geven. Alicia’s stilte spreekt tot de verbeelding van het publiek en maakt haar tot een mysterieuze beroemdheid.

Psychotherapeut Theo Faber is ervan overtuigd dat hij haar weer kan laten praten en zo te ontrafelen wat er zich die bewuste nacht heeft afgespeeld. Hij doet er alles aan om een baan te krijgen bij de instelling waar Alicia zit opgesloten, en lijkt geobsedeerd om met haar in gesprek te gaan. Maar hij kan niet voorzien wat hij daarmee in gang zet.

De achterflap is een regelrechte trigger om gelezen te worden. Psychologische thrillers, mijn favoriete genre.
Doorgaans lees je in dit genre niet over afgehakte ledematen en andere gruwelijke moordpartijen, het gaat hier over het geestelijk welzijn van de personage en de moord motivatie.

Alicia heeft een moeilijke jeugd gehad, weinig liefde gekend in haar jonge leven het heeft haar gevormd tot de persoon die ze is geworden.
Haar passie is schilderen en daarin is ze goed.
Haar man Gabriel is veel onderweg voor zijn werk, Alicia is daarom vaak alleen thuis, ze lijken een gelukkig huwelijk te hebben, waarom dan de moord op haar geliefde Gabriel?

Psychotherapeut Theo is geïnteresseerd in de geesteszieke Alicia. Hij heeft zelf ook een moeilijke jeugd gehad. Sinds kort werkt hij in psychiatrische instelling ‘The Grove ‘waar Alicia inmiddels zeven jaar verblijft, in stilzwijgen. Ze heeft geen contact met haar mede patiënten en kan fysiek agressief reageren als haar onrecht wordt aangedaan, ze krijgt veel medicatie waardoor ze in een constante apathische toestand verkeerd.
Theo is de ik-verteller in het verhaal, met verwijzingen terug naar het verleden.
Het verhaal van Alicia lezen we in dagboek fragmenten door haarzelf opgeschreven.

Het boek bestaat uit vijf delen, elk nieuw deel begint met een dagboek fragment uit haar leven. De korte hoofdstukken verwijzen soms naar een korte flashback uit het verleden.

Zeer goed verhaal met een totaal onverwachts eindplot die ik niet aan zag komen. Top!
Ik zie dit boek als een literaire psychologische thriller/roman.
Zeker een aanrader!