Lieve Bloglezers!

Bijna een maand geleden heb ik mijn laatste post van 2016 geplaatst, nu in  2017 is er nog geen enkele posting gedaan, zo langzamerhand wordt het dus wel eens weer tijd om iets te plaatsen maar dat wil ik niet doen alvorens ik iedereen een prachtig, gezond en niet in de laatste plaats een liefdevol nieuw jaar toe wens met veel schrijfinspiratie in welke vorm dan ook!

Elke blogger zal zich herkennen in het hebben van een schrijfdip of zoals in mijn geval, een lees én schrijfdip  maar ook heb ik me weinig laten zien op ieder ander sociaal media kanaal, ook  mijn bezoekjes aan jullie blogs waren minimaal, sorry!
Het hebben van deze lees en schrijf blokkade’s heeft ook een leuke kant, ik heb een aantal mooie films en series bekeken die maanden geleden al zijn opgenomen en  muziek docu’s gezien die ik recent had opgenomen (npo, bedankt!)
Zo heb ik erg genoten van Leonard Cohen, The Stones in Cuba, David Bowie, Amy Winehouse, de fantastische show van Prince en natuurlijk het schitterende trio Henny Vrienten, George Kooymans en Boudewijn de Groot alias Vreemde Kostgangers. Leuk, leuk leuk!
Verder heb ik  (wij) achterstallige huishoudelijke klusjes opgeknapt zoals het uitruimen, soppen en opnieuw inrichten van de keukenkasten, kledingkast uitgedund, goede kleding in zakken gedaan en naar de kringloop gebracht en de overige kleding naar de container gebracht. We deden een paar sociale activiteiten buiten de deur, en ook tóch een boek uitgelezen ook al heb er erg lang over gedaan. Een recensie heb ik hier nog niet van geschreven maar dat zal gauw gebeuren, een korte dat dan weer wel, o ja, het was Enkele reis van Marelle Boersma. Nu ben ik de veelbesproken bestseller Judas Astrid Holleeder aan het lezen, uiteraard laat ik jullie mijn menig hierover weten!
Er verschijnen in 2017 een flink aantal nieuwe boeken van auteurs die ik heel graag lees en ik kan jullie melden dat er een paar juweeltjes tussen zitten! Kijk even links in het menu voor de tips!

Tussen alle bedrijven door ook nog even voor een mri scan naar ZH geweest waarvan ik de uitslag op mijn verjaardag te horen krijg (spannend) dus jullie  zien, ik heb niet bepaald stil gezeten!
En nu is het alweer 8 januari, hebben we het eerste dik pak sneeuw van deze winter gehad, code oranje vanwege gladheid, sneeuwpret, vallen en weer opstaan, sneeuwballen gooien en opwarmen bij de kachel met hete thee of chocomelk, het zijn de leuke kanten van het winterseizoen.
Inmiddels is er nog maar weinig over van de prachtige witte deken die gisteren over ons Nederlandje viel, wat overblijft is een smurrieachtig drap, een troosteloze aanblik maar binnen is het gezellig gemaakt met een fijne bos tulpen in vrolijke voorjaarskleuren, ik hou ervan! (thnx El!)

Hebben jullie een mooie Kerst vakantie gehad?
Liefs en tot gauw!

Slaapdronken

Gisteravond was er dus weer eens voetbal op de tv  en hoe kan het ook anders zijn dan dat Th. de wedstrijd wilde zien.
Nu gun ik hem dit kijkplezier met alle liefde maar zelf haak ik af. Too much is too mutch.
Dus vertrek ik naar de slaapkamer, boek en drankje gaan mee. Tot diep in de nacht doorlezen in het prachtige Familieportret neem ik me voor. Het is nogal een een dikke pil waarvan ik nog niet eens op de helft ben (tijdgebrek ed.) maar die over een paar dagen wel weer terug naar de bieb moet.

De televisie bij het bed  mag uit blijven, soms is het een storende factor.
Ik nestel me lekker onder het dekbed en begin te lezen.
Anderhalf uur verder voel ik mijn ogen zwaar worden. ‘Nee, niet aan toegeven, het boek is té mooi om in slaap te vallen’.
En dan toch…’zucht, ach, een powernapje van 10 minuten‘, beloof ik mezelf.

En dan wakker worden, ik kijk op de wekker en zie dat het ruimschoots een uur later is, dit was dus niet de bedoeling he?
In het halfdonker loop ik naar de badkamer, gedoucht had ik al, even snel de tanden poetsen.
Met mijn ogen nog halfdicht pakt ik de tube tandpasta van het planchet, draai de dop er af en pers iets van de inhoud op mijn tandenborstel.
Ik breng het naar mijn mond…daarna ging het fout!
De verwachte frisse tandpasta- smaak had plaats gemaakt voor een afschuwelijke smerige substantie die ik niet direct thuis kon brengen en waarvan ik maar één ding wilde, het uitspugen en wel meteen!
Spugend en vloekend (sorry) spuugde ik het uit in de wasbak en spoelde mijn mond veelvuldig met water.
Jakkie wat smerig!

Moraal van dit verhaal?
Doe het licht aan om te voorkomen dat je handcreme met tandpasta verwart.
Geloof me, dit is een gouden tip!
De reklame krijg je er gratis bij 🙂

Verslaafd of niet verslaafd, thats the question

Gelukkig ben ik niet verslaving gevoelig, dat scheelt al een heel stuk.Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik als een soort van brave Hendrikje door het leven ga, welnee, echt niet. Als ik het na mijn zin heb drink ik ook rustig een flesje wijn leeg op één avond en rook ik meer dan ik doorgaans doe, of ik  überhaupt nog wel kan zeggen dat ik rook (matig) anno 2014 is nou maar net de vraag, aangezien roken zó not-done is. Bijna ga ik me  beschroomd  voelen om het hier neer te zetten maar  het is de bittere waarheid en aangezien ik een recht-door-zee-tiepje ben noem ik het dan toch maar op het gevaar af dat er wellicht echte moraalridders onder mijn volgers zijn die mij, nu met deze wetenschap,  direct gaan ontvolgen. Jammer, maar het zij dan zo. Het verschil in deze is dat bovengenoemde uitspatters eerder een uitzondering dan regel is. Kijk, dat verzacht het, nietwaar?

Eten en drinken, ik ben er gek op maar ook hierin ben ik gematigd, ik ben een fruit en groente tiepje en hou van gezond…maar, geloof het of niet….ik ben gek op junk-food en op de Hema rookworst! U snapt het al, ook hieraan bezondig ik mij van tijd tot tijd.  Een flink aantal jaren geleden had ik een bijna tassen en schoenen verslaving maar de verzachtende omstandigheid in deze bijna verslaving zat ‘m in het feit dat het nooit dure artikelen zijn geweest maar koopjes. Jawel!  De aap komt uit de mouw. Ik.Ben.Een. Koopjesjager. Zo, dat is eruit! Ik ben principieel geen big-spender op het gebied van kleding, schoenen, tassen, en alle andere accessoires. Dat kan namelijk veel goedkoper, oké, het zijn dan veelal merkloze dingen maar hé, whats in a name?

Het voordeel van mijn koopjesjacht is dat ik er ook gemakkelijk weer afstand van kan doen waar de kringloop winkel en dus de minderbedeelden dan weer blij mee zijn!
Boeken, ik ben gek op lezen. Sinds mijn kinderjaren ben ik lid van de bieb. Bij ons thuis was iedereen aan het lezen, ik ben er mee groot geworden dus. Het gemiddelde aantal boeken  per week komt de laatste jaren niet meer uit boven de 1 en soms, heel soms -zoals nu- red ik dat niet eens. Ik heb al eens eerder vermeld dat het er soms gewoon niet van komt maar het kan ook zo maar zijn dat ik mijn leesuurtjes afwissel met andere leuke dingen. Ook al geen boek verslaving dus. Wordt het al een beetje saai? Lees dan verder…

Een jaar of wat   geleden zijn manlief en ik begonnen met het kijken naar spannende actie-misdaad serie’s.
De eerste serie die we gingen kijken was Prison Break. Allemachtig goeie serie, nachtenlang haalden we door.
‘Nog één aflevering en dan stoppen we’…’ Wel, die ene aflevering werd dan vervolgens de gehele dvd. Geradbraakt stonden we de volgende ochtend op en s’avonds om acht uur zaten we weer als gebeiteld voor de tv.
Inmiddels zijn we een aantal serie/dvd’s verder en nu komt het….

Pssssst….ik ga je iets in je oor fluisteren…kom eens wat dichter bij, niemand anders hoeft het te horen, alleen jij….

Ik heb een verslaving! Ik kan niet stoppen met het kijken naar een spannende serie op dvd.

Ben ik nu iets meer in je achting gestegen?

 

 

Kissable lips

Néééééé, een fikse brandblaar op mijn bovenlip, heb ik dat weer! Hoe ik daar aan kom?  Als je me beloofd om niet te gieren van het lachen wil ik het jullie vertellen. Een bamibal. Een bamibal? Jawel! Een hete bamibal, te heet om te eten en niet gewoon even wachten totdat de bal wat afgekoeld was, nee, gewoon lekker in happen…zij het met voorzichtige kleine hapjes, dat dan weer wel,  maar dat heeft niet mogen baten.
‘Sjee, wat is deze bal heet, zeg,’…ik hoor het me nog zeggen. Deze waarneming zou al genoeg moeten zijn om de bal even terug te leggen in afwachting op enige afkoeling, maar nee gewoon spartaans doorhappen, want stel je voor dat de bal er ineens vandoor zou gaan, dat zou toch eeuwig zonde zijn?
Dit was afgelopen vrijdagavond, zaterdag was er eigenlijk nog niks aan de hand, het prikte wat maar c ést tout…totdat ik zaterdagavond een lichte blaas ontdekte, niet heel erg,  daar kon ik mee leven.
Zondagmorgen had de schade zich iets meer uitgebreid…
Maandagmorgen….’zo, ga ik écht de straat niet op’, mijn bovenlip is aan de linkerkant wel 3 keer zo dik als aan de linkerkant….het brandt, prikt en not very kissable. Echt, het ziet er uit als een mislukte botox inspuiting.
Ik ga momenteel lichtelijk mismaakt door het leven.
Wat heb ik er van geleerd? Gulzigheid is geen optie!
Helaas ben ik soms wat hardleers.

Morgen is er weer een dag…

De wekker loopt af om 7u, nog niet helemaal uitgeslapen sta ik op. Onze ouwe trouwe makker van 13 jaar ligt te kwispelen op zijn kleed, mij tegemoet lopen is sinds een paar weken een gepasseerd stationnetje, gehinderd door zijn stramme artrose pootjes kijkt hij me een beetje troebel aan (oude ogen) maar de blijheid zit hem in zijn staart, vrolijk zwaait het van links naar rechts en dan toch een poging doen om op te staan…hij wil zo graag. Ik kniel bij hem neer en aai hem over zijn lijf en kop….knorrend als een varken ondergaat hij mijn liefdesuiting maar blijft liggen. Tegen de tijd dat ik zover ben om hem even uit te laten (schoenen aan, hondenriem pakken) komt hij moeizaam omhoog, even wankelen op zn pootjes maar dan staat hij. Blij schuifelt  hij naar de voordeur, af en toe een huppeltje maar het staat niet meer in vergelijking met hoe hij is geweest. Onze labrador reu is van een actieve, ondernemende en ondeugende hond veranderd in een oude  berustende man die nog heel graag wil maar het bijna niet meer kan.
De lange wandelingen die we samen dagelijks liepen zijn korte rondjes geworden, schuifelend en snuffelend scharrelt hij wat rond, laat zich zakken in de brede sloot zoals het een labrador betaamt (gek op zwemmen) een rondje van pak ‘m beet 10 minuten wordt met hem erbij gauw drie kwartier….maar hij is er nog!! 

Als ik mijn dag niet heb dan weet ik; morgen is er weer een dag, dan zal het weer beter gaan.
Helaas gaat deze vlieger niet op voor onze allerliefste grote vriend die we dertien jaar geleden in huis hebben gekregen als pup van acht weken. Gelukkig is hij afgezien van de artrose verder gezond, hopelijk gaat ie nog een tijdje mee, zijn  levenslust, eetlust en blijheid heeft ie nog! Go for it Doggy!!