- Nederlands
- 349 pagina’s
- Ambo|Anthos
Juli 2010 
Adembenemende roman over familiegeheimen. Antoine Rey heeft het perfecte cadeau voor de veertigste verjaardag van zijn zus bedacht: een lang weekend aan zee op het eiland Noirmoutier, waar hij en Mélanie in hun kinderjaren de vakanties doorbrachten. Hoewel ze fijne herinneringen hebben aan de eindeloze zomers, zijn beiden nooit meer teruggekeerd naar deze plek. Antoine bevindt zich in een moeilijke periode van zijn leven: zijn werk als architect biedt weinig uitdaging meer en hij is verlaten door zijn vrouw van wie hij nog steeds houdt. Noirmoutier brengt vergeten herinneringen aan hun vroeg gestorven moeder naar boven en Mélanie komt tot een schokkende ontdekking. Het familiegeheim dat zij hiermee ontrafelt maakt Antoine kwetsbaar en onzeker. Zijn zus vindt dat hij het verleden moet laten rusten, zijn vader zwijgt en zijn puberende kinderen vragen zijn aandacht voor heel andere zaken. Dan ontmoet hij Angèle, die nieuwe betekenis geeft aan de woorden leven, liefde en dood.
Wat vond ik ervan?
Tijdens de korte vakantie van broer en zus in het hotel op het eiland Noirmoutier krijgt Mélanie een flashback uit haar jeugd wat alles te maken heeft met hun jong gestorven moeder Clarisse.
Nooit is er binnen de zwijgzame familie gesproken over de plotselinge dood van hun moeder, geen enkele foto of andere persoonlijke dingen die herinneren aan Clarisse. Vader Rey is een norse dominante man waar Antoine nauwelijks tot geen contact mee heeft.
Op het moment dat Melanie haar broer over de flashback wil vertellen gebeurt er iets waardoor ze geblokkeerd is om iets over haar ontdekking te vertellen. In dezelfde periode komt Antoine een vrouw tegen waar hij heftige gevoelens voor krijgt. Hij begint een passionele relatie met haar. Pas veel later verteld Melanie aan haar broer tot welke inzicht ze is gekomen ten tijde van hun verblijf op het eiland. Antoine is met stomheid geslagen en vastbesloten om een speurtocht binnen de familie te houden om lang verzwegen familie geheimen te ontrafelen. Zal hij hier in slagen?Die laatste zomer is een aardige roman dat wordt verteld vanuit de perspectieven van Antoine Rey.
Liefde, relaties en de dood zijn de ingrediënten van dit rustige en trieste verhaal maar het laat zich prettig lezen ondanks de deprimerende ondertoon.
Aanrader voor lezers van dit genre.
Eerder gelezen van dezelfde schrijfster
Haar naam was Sarah, een prachtige WO11 verhaal, aanrader! (niet gerecenseerd)
Het appartement
Sonja leest&schrijft 
Ook alweer zo’n mooie toevalstreffer, prachtig toch!
Nee, jouw relaas heb ik met plezier gelezen en valt zeker niet onder het kopje ‘boring’, integendeel dus.
Kopop of koppieop, hoe het ook zij; beide namen komen bemoedigend over, wellicht jouw levensmotto? 🙂
Heel graag tot schrijfs, leuk, maar hoe kom ik op jouw blog?
Via jouw gravatar zie ik nergens een link staan die naar jouw blog leidt.
Groetjes!
LikeLike
De naam die ik had gekozen, is kop_op, maar bij WordPress heb ik er koppieop van gemaakt omdat zij het lage streepje niet konden of wilden verwerken.
Neen, het boek dat ik later heb gekregen, was niet van Tatiana Rosnay, anders had ik je wel getracteerd op een “recensie”. Daar ben je dus aan ontkomen..:=)
.
“Argentijnse Avonden” is het levensverhaal van Ida van Mastrigt, een Nederlandse die, net als ik, is geboren in Ned. Indië – toen dus nog geen Indonesië. – en die later ook in Argentinië terecht is gekomen. Daarom veronderstelde onze ex-toeriste dat ik het wel zou willen lezen, en ze verzekerde zich ervan dat ik het boek niet zelf had gekocht. Dat was inderdaad bijna gebeurd want ongeveer gelijktijdig presenteerde Ida het op een bijeenkomst van de Nederlandse Vereniging hier,
Een pak van m’n hart dat je mijn relaas niet langdradig hebt gevonden. Misschien nog eens tot schrijfs? Beste groeten!
LikeGeliked door 1 persoon
Dag Koppieop, (leuke nickname 🙂 )
Allereerst dankjewel voor jouw uitgebreide en fijne reactie die ik met verwondering en blijdschap heb gelezen!
Je bent op een hele bijzondere manier in aanraking gekomen met het prachtige en door velen gelezen boek ‘Haar naam was Sarah’.
Wat mij betreft is het ook het mooiste boek die ik tot nu toe van Tatiana de Rosnay heb gelezen, een hartverscheurend verhaal die nog lang na blijft werken, de pakkende schrijfstijl waar jij het over hebt is absoluut waar!
Nu heb je mij wel heel nieuwsgierig gemaakt naar het boek die ze jou later heeft toegestuurd.
Was het ook een boek van deze schrijfster?
Misschien laat je me het nog even weten, zou fijn zijn!
Een warme groet!
LikeLike
Zoals vaker voorkomt Sonja, was het openen van een van de duizend deuren (naar dit blog) een net zo grote toevalligheid als het belanden op Plato’s domein..
Graag wil ik je iets vertellen: Een paar jaar geleden kwam een Nederlandse toeriste – familie van een aangetrouwde neef – naar mijn woonplaats in Argentinië. Zij leende mij “Haar naam was Sarah”, dat ze op reis had verslonden. Ik op mijn beurt heb het niet in één ruk gelezen omdat ik er pas om 10 uur ’s avonds aan begon. Maar de volgende dag heb ik het alleen losgelaten toen ik aan de lunch werd geroepen.
Mijn enthousiasme was voor de eigenares voldoende reden om het mij cadeau te willen doen. Maar dat kon ik niet accepteren want, dat vond ik wel amusant, ze had het aan zichzelf opgedragen, als een geschenk uit blijdschap dat ze die trip kon maken. Ze bood me toen aan om me na terugkomst vanuit Nederland een exemplaar toe te zenden. In plaats daarvan stelde ik haar voor, dat te doen met een ander boek van Tatiana de Rosnay. Ik weet niet meer of het “Die laatste Zomer” had kunnen zijn, maar ik had geen bepaalde titel in gedachten, alleen de pakkende schrijfstijl. Waarbij ik aanteken dat de boeken kennelijk heel goed zijn vertaald!
De tijd ging voor mij in lede verwachting voorbij, en ik heb niet het hart gehad, de jongedame aan haar belofte te herinneren. Maar later heeft ze die tekortkoming goedgemaakt door mij onverwacht een boek te doen toekomen over een heel ander onderwerp waarvan zij zeker – en met recht – wist dat ik het op prijs zou stellen.
Groet, en dank voor de plaatsruimte.-
LikeGeliked door 1 persoon
Dankje Folkert 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
We hebben met jou altijd een mooi beeld waar het boek over gaat en of we moeten kopen. Zoals altijd mooi geschreven.
LikeGeliked door 1 persoon
trouwens @Folkert, je moet nooit afgaan op mijn recensies of je een boek wel dan niet gaat lezen, misschien beleef jij eenzelfde boek totaal anders 🙂
LikeGeliked door 3 people
Ik zie het meer als een indicatie. Daarnaast lees ik voor mijn plezier je recensie. Door de duidelijke samenvatting. Heb ik een idee over of ik het boek leuk zou kunnen vinden.
LikeGeliked door 2 people
Fijn om te lezen dat je mijn recensies met plezier leest, Folkert, doet me goed, dankje!
LikeGeliked door 1 persoon
🙂
LikeGeliked door 1 persoon